دهم ربیع‌الاول؛ سالروز ازدواج پیامبر (ص) و خدیجه (س)

همشهری آنلاین: دهم ربیع‌الاول، روز ازدواج ملکه حجاز است؛ اما نه با شاهزادگان یمنی و نه با تاجران مکی؛ با کسی که پادشاه بی تاج و تخت زمین و آسمان است. با کسی که تمام کائنات، بهانه خلقت اوست و آفتاب، به طمع دیدار او هر روز طلوع می‌کند، با کسی که خداوند او را «رَحْمَةً لِلْعالَمینَ» نامید.

به گزارش ایسنا، در روز دهم ربیع الاول زمانی که 25 بهار از عمر گران‌بها و پربرکت پیامبر (ص) می‌گذشت با بانوی چهل ساله‌ای به نام «خدیجه» که برترین بانوی روزگار خویش بود، پیمان زندگی مشترک را امضاء کرد و فصل جدیدی در زندگی‌اش آغاز شد.

برخی سن و سال حضرت خدیجه (س)، آن بانوی هوشمند و پاک را 26 و 28 سال نوشته‌اند اما مشهرترین دیدگاه، همان است که او به هنگام ازدواج با پیامبر 40 بهار از عمرش می‌گذشت.

برخی برآنند که «خدیجه» پیش از پیمان زندگی مشترگ با پیامبر دوبار ازدواج کرده و همسرانش یکی پس از دیگری از دنیا رفته بودند و برخی نیز بر این اندیشه‌اند که او تا زمان ازدواج با پیامبر (ص) ازدواج نکرده بود.

ازدواج پیامبر (ص) با «خدیجه» شباهتی به ازدواج‌های شناخته شده نداشت، بلکه در نوع خود بی‌نظیر و دارای ویژگی‌هایی بود؛ چراکه این پیوند مبارک و مقدس نه ثمره زودگذر و دوستی بی‌پایه و اساس بود و نه برخاسته از انگیزه‌های مادی یا دیگر امور و اغراض و اهداف رایج که در ازدواج چهره‌های مشهور و سرشناس دنیا وجود دارد. هدف های سیاسی نیز در امضاء و تشکیل این زندگی مشترک و ساختار آن، نقشی نداشت.

مهر و علاقه خدیجه (س) به پیامبر (ص) و مقام معنوی ایشان سبب این ازدواج بود؛ مهری که بر محور ارزش‌های پاک انسانی استوار بود، به طوری‌که در زمان خواستگاری از مهر نبوت سؤال کرد که نشان دهنده علم و محبت ایشان نسبت به آل محمد (ص) است.

تجربه موفقی که پیامبر (ص) در تجارت از خود نشان داد، همچنین اعتبار و درستی او، باعث شد توجه خدیجه (س) به او جلب شود. خدیجه (س) زن نیکوکار، ثروتمند و زیبایی بود که خانواده‌اش به بازرگانی مشغول بودند. او محمد (ص) را استخدام کرد تا کالاهایش را در کشور سوریه به فروش برساند.

حضرت در اولین سفر خود، به خوبی به وظیفه‌اش عمل کرد. ایشان هنگامی که از سفر بازگشت، آن‌قدر سود کرده بود که حتی خود خدیجه (س) هم تا آن موقع چنین سودی نکرده بود. خدمتکار خدیجه (س) که در این سفر، حضرت را همراهی می‌کرد، پس از بازگشت، گزارش مفصلی به خدیجه (س) داد و از توانایی‌های فوق‌العاده محمد (ص) در کار تجارت، تعریف و تمجید کرد.

نیت پاک حضرت محمد (ص) تأثیر زیادی بر خدیجه (س) گذاشته بود، محمد (ص) کسی بود که همواره چشم‌ها و زبان خود را از گناه حفظ می‌کرد و همین امر باعث شد که خدیجه (س) به او پیشنهاد ازدواج بدهد. محمد(ص) هم به او احترام خاصی می‌گذاشت. از آن‌جا که محمد (ص) پاکدامنی خدیجه (س) را دیده بود، به او پاسخ مثبت داد. خطبه عقد این ازدواج خجسته را، ابوطالب ایراد کرد.

در عقد ازدواج حضرت محمد (ص) و خدیجه، عبدالله بن غنم به آن‌ها چنین تبریک گفت: گوارا باد بر تو ای خدیجه که طالع تو سعادتمند بوده و با بهترین خلایق ازدواج کردی. چه کسی در میان مردم همانند محمد (ص) است. محمد (ص) کسی است که حضرت عیسی (ع) و موسی (ع) به آمدنش بشارت داده‌اند و کتب آسمانی به پیامبری او اقرار داشتند و هدایت شونده است رسولی که سر از بطحاء (مکه) در می‌آورد و او هدایت کننده است.

خداوند دو پسر به نام‌های قاسم و عبدالله که به آن‌ها طیب و طاهر هم می‌گفتند، و چهار دختر به نام‌های ام کلثوم و زینب و رقیه و فاطمه (س) به آن بزرگواران عطا فرمود.

در کرامات و بزرگواری این بانوی با فضیلت همین بس که مادر صدیقه طاهره فاطمه زهرا (س) بوده است که مدت بیست و چهار سال با پیامبر (ص) زندگی کرد و تا زمانیکه زنده بود پیامبر (ص) همسر دیگری اختیار نفرمودند. حضرت خدیجه (س) نیز جمیع اموال خود را به پیامبر (ص) واگذار کرد.